‘Ένα απλό συγγνώμη

Πιθανό να’ χεις δίκαιο , μα πάντα ν’ αμφιβάλεις
Όσον και να ‘ σαι σίγουρος , μάθε μπορεί να σφάλλεις
Όλοι μας λάθη κάνουμε , για να βελτιωθούμε
Αλλοίμονον ’ τα βλέπουμε , και δεν παραδεχτούμε
Λάθος αν διαπράξουμε , ποτές δεν είναι λάθος
Αν δεν το εντοπίζουμε , τότες θα γίνει λάθος
Διώξε συ τον εγωισμό , την ισχυρή σου γνώμη
Μάθε με τόλμη να το λες , ένα απλό συγγνώμη

ΘΟΥΚΗΣ 13/09/09

Εργένης για πάντα

Σύντομα θέλω γυναίκα
κορίτσι να κάνω δικό μου
άριστη νάναι με δέκα
την βρίσκω εγώ στ’ όνειρο μου.
Να ‘ναι σε όλα εντάξει
γλύκα , ναζιάρα , τσαχπίνα
κανείς μην την έχει πειράξει
μια ζωή θα περνάμε’ μεις φίνα.
Ναν θηλυκιά , αεράτη
είκοσι νάναι και κάτι
όμορφη σαν την χιονάτη
και να’χει δικό της παλάτι.
Σαν μάνα να μου μαγειρεύει
μ’ αγάπη εμέ να φροντίζει
να σέβεται να με λατρεύει
δεν την θέλω εγώ να καπνίζει.
Ναν’ το δικό μου τ’ αστέρι
με ευγένεια να μου μιλά
τρόπους πρέπει να ξέρει
Πως κάθεται πως περπατά
Η γλώσσα μην είναι ψαλίδι
για να μου αντιμιλά
η μέση να ν’ δακτυλίδι
χωρίς περιττά τα κιλά.
Τρίτος μην μπαίνει σε μας
εμενα πολύ ν αγαπά
δεν θάμαι κρυφός κερατάς
ποτε να μην μ’ απατά.
Να ‘χει σωστό χαρακτήρα
έξυπνη και σοβαρή
μην μετανιώσω πως πήρα
ταίρι μου μία τρελή.
Νάναι όμορφη νάναι και σέξι
στους γάμους σαν την κρατώ
να την έχουνε όλοι προσέξει
λογικά είναι αυτά που ζητώ.
Όμως λείπει σ’ έμενα η τύχη
και επειδή εγώ το προβλέπω
αν δεν ρίξω κάτω τον πήχυ
Εργένη για πάντα έμενα με βλέπω.

Θουκής 11/09/09

Καλύτερα στο ράφι

Αχ να τάνε και να βρήκα
ταίρι που νάχει προίκαν
κι΄όλα να μου ανήκαν.
Νάναι πολύ ευγενικός
πρόσχαρος και κουνιστός
ναν ψηλός μελαχρινός.
Στο δημόσιο γραμμένος
να ‘ ναι σπουδασμένος
κάπου διορισμένος.
Μισή μέρα να δουλεύει
πάντα να με λατρεύει
και να μου μαγειρεύει.
Με ένα πλούσιο μπαμπά
και μία καλή μαμά
μα ‘ μένα να προτιμά .
Θέλω σπίτι με πισίνα
με δούλα στην κουζίνα
και ψώνια στην Αθήνα .

Να πλένει να καθαρίζει
μωρά να τα φροντίζει
τον κήπο να σκαλίζει.
Τα ρούχα να τα απλώνει
και να τα σιδερώνει
το στρώμα μας να στρώνει.
Να μου φέρνει όλο γλυκά
να φτιάχνει ηλεκτρικά
όλα τα υδραυλικά .
Να μου κάμνει ότι θέλω
να’ κούει ότι λέω
ποτέ μου να μην κλαίω
Πεμ βε εγώ να κατέχω
κάρτα χρυσή να έχω
βάσανα δεν αντέχω .
Μ’αν όλα αυτά δεν τάχει
και στίχους δεν μου γράφει
καλύτερα στο ράφι

Θουκής 09/09/09

Αναφωτία

Αναφωτία εν το χωρκό μο΄ μένα

Με στην πσύσιην η θέση του , κατέχει τα πρωτία
Χωρκό που εν καρτζιήν στο φως , το λέν Αναφωτία.
Άϊ Δημήτρην έσηει τον , κορώνα εκκλησιά του
Δκιαμάντι την Αγιά Φωτού , μοιάζει με τ΄ όνομα του.
Που τον Αϊ Χριστόφορο , τζιαι ως της Αγιάς Μαύρης
Που πάς τον Πούλλο να θωρείς , έτσι θέα εν θα βρεις.
Φρουρός του εν ο στραχαλάς , ν αντέχει εις τα χρόνια
Προστάτης του ο βενετός , κουμπά πας τα τραχώνια.
Έσσιει λειβάδκια εύφορα , μέσα εις την ποδκιά του
Παράγει π΄ούλλα τα καλά , να θρεύκη τα παιδκιά του.
παρά πολλά συνέφερε , τόσου πολλούς αιώνες
Τάσο , Παρίδη ήρωες , σε εθνικούς αγώνες.
Ο πόθος εν του καθενός , να σσιει κοντά του σπίτι
Άραγες εν ο υπσαρός , που του διά μαγνήτη;

Είσσιε κατοίκους μιάν ράτσα , ούλοι τους ένα χρώμα
Τωρά οι ξένοι ήρτασιν , τατσώσαν του το σώμα.
Παλιά τουν καταπράσινο , χωσμένο μες τα αμπέλια
λείφκου του όμως τα νερά , πα να ξεράνει τέλεια.
Γύρο του εν ο Μαζωτός , Μενόγια Αγγλισία
Αλευθρικό Αλαμιννό , μα ποιό ΄μορφο εν εία.
Παρέα του πουπανωδκιό , έσσιει τζιαι την Απλάντα
Μες την καρκιά Βασίλισσα , θα'ναι για μας για πάντα.
Είπου να γράψω συνετά , τζιαι λόγια μετρημένα
Αν δεν το καταλάβετε . εν το χωρκό μο΄ μένα


Θουκής 31/09/2009

Πολιτικοί πρόσφυγες

Σήμερα πήα τράπεζα , ρουτίνα της δουλειά μου
Να καταθέσω τα λεφτά , μπάς τζι’ εύρω τον πελά μου
Τζι’ έρτουν πίσω επιταγές , με κάμποσα λαπόρτα
Μα σιάστικα συνωστισμό , τζιαι την ουρά στην πόρτα .
Εστάχηκα τζιαι έχασκα , κρατώντας την σειρά μου
τσιέκια να κάμνουν μετρητά, ένα ένας μπροστά μου.
Τζι' έκαμα παρατήρηση , ούλλοι καλοντυμένοι
ντόπιοι αν είμαστεν δκυό τρεις , τζι΄ οι παραπάνω ξένοι.
Τόσοι πολλοί αδκιασεροί , ο ένας πίσω τ΄άλλου
να στέκουσιν σιωπηροί , που μέσα μου ελάλου .
Επέρασε μισή ώρα , τζιαι ήρτε το γυρίν μου
τζιαι ένας γνωστός υπάλληλος , ψιθύρισε στο φτύ μου
- Εν έχουμε υπόθεση , εν να καταστραφούμε
πον να αρκέψουν να γεννούν , εμείς εν να χαθούμε
μέτρησα την Παρασκευή , τζι’ έφτασα τετρακόσιους
σήμερα κόμα εν εννιά , τζιαι πόσπασα τρακόσιους
κάχουντε τζιαι πιορώνουνται , κάχε μήνα ριάλια
ζιούσιν πάνω στην ράσιην μας , στα μαύρα μας τα χάλια
εν πρόσφυγες πολιτικοί , που μας εκουβαλήσαν
ήβραν μας αχάπαρους , τζιαι μας εκαβαλήσαν.
Έφυα τζιαι τα λόγια του , εν μες τον νού μου κόμα
αν βκεί σωστός ο νεαρός , εν να μας κάμουν λιώμα
τζιαι πράγματι επρόσεξα , στα διπλανά μπαλκόνια
του ξενοδοχείου άπλωσαν , ένα σωρό σεντόνια .

Θουκής 01/09/2009