Θέλει ποιον ησυχία

Ήρτε πάλε ο Άουστος με τες πολλές πυράες
Τζιαι τα παιδκιά ττυμήχηκαν πως έχουσιν μανάες
Επήασιν διακοπές σκοτούρες ξηφορτώσαν
Αφήκαν πίσω τα μωρά της μάνας τα φορτώσαν
Χαττίρι ποττέ εν χαλά μα πόσα να προλάβει
Νύχτωσε γίνην έντεκα δίχα να καταλάβει
Χαμνά το ένα τον μιτσιν τον άλλο να φροντίσει
να τζυμηχούσιν γλίορα πέρκιμο ηρεμίσει
πελλάνα της την τζεφαλή εν τρια τα ’γγονούδκια
εν αντέχει ποιον κανεί να γλέπει κοπελλούδκια
Τεντώσασιν τα νεύρα της κρατιέται να μεν κλάψει
άμπα τζιαι δούν την τα μωρά τζιαι την καρκιά τους βλάψει
Αν έζιεν τζιαι ο άντρας της νάκκον να της τανούσε
Πας την απελπισία της θα την παρηορούσε
Σφίγγετε κάμνει υπομονή όσον τζιαι να πονήση
Ποττέ εν θελει τα παιδκά να τα παραπονήση
Ποιάνου την στο τηλέφωνο μόνο που αρωτούσι
Αν τζοιμηχήκαν οι μιτσιοι τζιαι αν καλοπερνούσι
Τζιαι ξέχνιαστοι στες θάλασσες χαράν τζιαι ευτυχία
εν σκέφτουνται η μάνα τους , θέλει ποιον ησυχία


Θουκής 10/08/2009
Το ποίημα είναι εντελώς φανταστικό
Τυχόν ομοιότητα με κάποια περίπτωση

είναι σίγουρα συμπτωματική