Ένα πουλί αμέριμνο , καστανοκεντημένο
Στην φύση μες το πράσινο , τζιαι τρις΄ευτυχισμένο
Αντίκρισα στα ξαφνικά , διχά να τ΄ αναμένω
Γιατ΄ είσηιεν ούλλα τα καλά , στον τόπο που τ΄ ανήτζει
Σαν ούλλων των πετούμενων , τζιαι ζώων το μερτίτζι
Ξερόπαστο τζιαι άπλυτο , στην φάτσα λυπημένο
έψαχνε μες τον κάλαθο , φαΐ για πεινασμένο
Γιατι ? ρωτά η λογική , τζιαι πα΄ να μου σαλέψει
Στον κόσμο μας το άδικο , ο πλάστης να τον πέψη
Να τα΄ χουν ούλα πόλικα , άνετα ν΄ αγοράζουν
Τζι΄ άλλοι μες τα ποσκούπια , την πείνα δαμάσουν
Καλημέρα φίλε μου, εξαιρετικό!!!
ReplyDeleteσε ευχαριστώ φίλε Στέλιο
Delete