Ὄνειρο φθινοπωρινής νύκτας

 

Πανω στο χώμα της σιωπής,

του φθινοπώρου,κάψα

μάτια αναμμένα κάρβουνα,

τα αίματα ανάψα



Κι η νύχτα μάγισσα παλιά

Στην γη με ξηρασία

Βάζει τελεία στ΄ονειρο

Με την λαθροθηρία



Τ’ αυτιά του, δυο σήμαντρα

Για τον ρυθμό τ΄ ανέμου,

Σώσε το ζώο για μετά

Παρακαλώ Θεέ μου



Θουκής Τρίτη, 30 Σεπτεμβρίου 2025

«παράδοση εν τζι βράκες».

Ήρτασιν οι ακτιβιστές να κάμουσιν κουμάντο
Κρυμμένοι μες τα στάματα σαν δκιάολοι κκομάντο
Να αλλάξουν την συνήθεια, τάχα, στο αμπελόπουλλι
Που πιανούμε πας τα βερκά τζιαι τρώει Κύπρος ούλλη.
Είναι όμως παράνομο να πειάνεις τα πουλλουθκιά —
Εν νόμος ευρωπαϊκός, μάθετε ρε μαγκούθκια.
Τζιαν στείνετε τα δίκτυα, τα ξώβερκα με ήχους
Εν να φακκάτε την κελλέ στης φυλακής τους τοίχους.
Τζαι θα φωνάζεις «βκάρτε με, παράδοση ρε βλάκες!»
Τζαι θα σου πουν απάντηση: «παράδοση εν τζι βράκες».
Θουκής 27/9/25

Βεζύρης (Το παιχνίδι)

 

Παίρναμε τον αστράγαλο που το αρνί, για κλιάρο,

Τζιαι  παίζαμεν ούλλοι μιτσιοί,

Τζιαι την πλευρά με το λουτσσί.

Λαλούσαμεν την γάρο.

Διάτασε ο βασιλιάς τζιαι εκτέλαν ο Βεζίρης:

«Στην φούκτα σου πόσες ξυλιές,

Όσπου να βγάλεις καντηλιές!»

Έτρωες, κακομοίρης,

Μόνο αν έφερνες ψουμά, εγλίτωνες το ξύλο.

Τζιαι φτεροπέτας, που χαρά! να σου το πώ, οφείλω

Τρυόνι όμορφο πουλλίν

 

Τρυόνι που ’σαι πλουμιστό, πίνεις νερό στο βούρος,

φοάσε που τα δίποδα που λείπει τους ο νούρος.

 

Τρυόνι που ’σαι πλουμιστό, όμορφο μες τα όρη,

τα χρώματά σου ζούλεψεν του βασιλιά η κόρη.

 

Το πέταμά σου αστραπή που Αφρικήν στην Κύπρο,

χωρίς να θέλεις καύσιμον, πεζίνα ούτ’ ένα λίτρο.

 

Να μουν ζωγράφος, πεθυμώ τα χρώματα να πιάσω,

για να σε κάμω πίνακα, να ρέξει τον Πικάσο.

 

Να μουν καλός τραουδιστής, με στίχους να σε ντύσω,

τζιαι με κλαρίνον μουσικήν, γλυτζιά να τραουδήσω.

 

Τρυόνι όμορφο πουλλίν,  δκιαμάντι πας τον πεύκο

Γιατί να μέν σε εκτιμούν, το νου μου τον παιδεύκω

 

Θουκής 18 Σεπτεμβρίου 2025

Ματωμένο το φεγγάρι

 

Ματωμένο το φεγγάρι 

βγήκ απόψε στον τουνιά,

μας κοιτάζει και δακρύζει,

δεν αντέχει ν’ αντικρίζει

την δική μας τη γενιά.

Με σπασμένην την καδένα

 

Με σπασμένην την καδένα

τζιαι τα εθνικά μυαλά,

το ποδήλατο η Κύπρος

ούτε ίντζαν εν τζυλά.



Κάποιοι θέλουν δύο κράτη,

τοίχο να ’σιει στην μισή

άλλοι θέλουν ενιαίο

τζιαι φωνάζουν στο ΔΗΣΥ.



Κάποιοι λεν «ομοσπονδία»,

τάχα για συμβιβασμό·

θέλουν λύσην, επιμένουν,

τζιαι να κάμουν αγιασμό.



ΔΔΟ να περιέχει

θέλουν τζιείνοι το σωστό·

πενήντα τόσα χρονιά

παίζουν πάντα τον χωστό.



Τζιαι οι τάχα πατριώτες

θέλουν να λευτερωθεί·

μα στην κάτταν την κουδούναν

εν τολμούν για να διθεί



Τζι’ εν γυρίζει τροχαλλία

για να πάμεν πιο μπροστά

τζι’ όσα πάθη το νησί μας

η κελλέ μας τα χρωστά.



Θουκής 7 Σεπτεμβρίου 2025