Παίρναμε τον
αστράγαλο που το αρνί, για κλιάρο,
Τζιαι παίζαμεν ούλλοι μιτσιοί,
Τζιαι την πλευρά
με το λουτσσί.
Λαλούσαμεν την
γάρο.
Διάτασε ο
βασιλιάς τζιαι εκτέλαν ο Βεζίρης:
«Στην φούκτα σου
πόσες ξυλιές,
Όσπου να βγάλεις
καντηλιές!»
Έτρωες,
κακομοίρης,
Μόνο αν έφερνες
ψουμά, εγλίτωνες το ξύλο.
Τζιαι φτεροπέτας,
που χαρά! να σου το πώ, οφείλω
No comments:
Post a Comment