Το άππωμα

Ποιόν εν`πον ττζείνο το κακόν, ποιόν εν ττζίντο αήπι,
Που πάς το πλάσμα το καλό, καλλύτερα να λείπει ;

Μέσα στο σπίτι που γονιούς , που` σαι μιτσής αρκεύκει ,
Καβάτζι πιον γινήσκεται τρέφεται τζιαι θερκεύκει.

Έσσιει αέρφι δίδυμο, δίχα του πως να ζήσει;
Είναι για λοου του τροφή, θέλει τζιαι το χουμίσι.

Εν τζιαι χρειάζεται φακό , για να το ξεχωρίσει ,
Πρώτες τρεις λέξεις να σου πει , τζιαι ε`να σου την φατσσίσει .

Φουντώνει σου τους νόμους σου, πάνω που τα ζινίσσια,
Σσιέρκα κινά τα ανοικτά ,κορμοστασιά του ίσσια .

Έννοια του η εμφάνιση, σ`οτι τζιαι να φορήσει ,
Ρούχα μάρκας πολλά γνωστής , για να κυκλοφορήσει .

Προσέχει αν τον βλέπουσιν τζιαι το κορμί κοιτάζει ,
Σ` όποιο καθρέφτη τζι`αν βρεχεί ,την χτενισιά του σάζει .

Δείχνει το στην οδήγηση , αντα`να το παλάρει,
Το σιέρι έξω κρέμμεται , σφυρά μα να φρενάρει.

Χαλά σου την εκτίμηση , πολλά τον χαρακτήρα ,
αν πούν να σε πουλήσουσιν , εν κάμνεις μιαν πακκίρα .

Οι φίλοι αραιώνουσιν, εν θέλουν να σε δούσιν ,
Για σεν` κουτσομπολεύκουσιν , στην ράσσιην σου γελούσιν .

Τούτον εν μάνα των κακών , κατύσσιη του που το`σσει ,
,Φέρνει σου την καταστροφή ,στες σχέσεις βαλλ` αντρόσσι .

Εδράτζιασεν το άππωμα , την ηθικήν επνίξαν,
την λογικήν τζιαι σεβασμόν, στο πάτωμαν ερίξαν.

Θουκής 08/06/09