Τρέμουν την οσσιάν τους

Υπάρχουν κάποια πλάσματα , που τρέμουν την οσσιάν τους

Καρτζίν τους εν θέλουν να δούν, με ανηψιόν με θκειάν τους
Γνωστούς τζιαι φίλους τούς παλιούς, π’ αντάμ΄αναγιωθήκαν
Χασκιάστηκαν ξιππάστηκαν , μπροστά τους σαν βρεθήκαν
Σφαλίσαν τα αισθήματα , να μεν φκαίνουν στην φόρα
Κρυφτήκαν μες την τρύπαν τους , σε κάποια άλλη χώρα
Κυκλοφορούν βιαστικά , σαν νά ΄ναι αρουραίοι
Μέσα στην λαοθάλασσα , χαρκούνται εν σπουδαίοι
Θέατρο παίζουν άνετα , μα η χώστρα τους παλλούτζιν

Τζιαι μέσα τους το παρελθόν , τους τρώει σαν σκουλούτζιν
Η νοσταλγία στην καρκιά , εν άρκαστη πον φεύκει
Τζι΄ώσπου την κόφκουσιν λυσσιά , τζιαι μέσα τους παιδεύκει
Κάμνουσιν πως ξιάσασιν, τζιαι που εν γεννημένοι
Την ράτσα τους την ρίζα τους, την έχουν σσιεπασμένη
Σκορσάρουνται στην έκφραση , τζιαι με το δίκαιο τους
Φτωχό είναι τζιαι μπάσταρτο, πολλά το λεξικό τους

Μ΄αν πουν τζιαι καταφέρουντα , να κάμουσιν κουβέντα

Για τον ππαράν τζιαι τ΄αψυχα , είναι κρυφά ταλέντα

Τζι΄ όσον τα χρόνια τους περνούν ,παττίζουσιν περίτου

Χάνουσιν όμορφες στιγμές , τζιαι ζιούσιν στο περίπου

Εκόψαν κάθε επαφή , βαθκιά΄ πομονωθήκαν

Με φίλη τους την μοναξιά , στον εαυτόν κλειστήκαν

Για τούντην συμπεριφορά , κατανοώ τον λόγον
Έχουν αρρώσκιαν στην ψυσιήν, τζιαι θέλουν ψυχολόγον


Θουκής Παρασκευή, 7 Ιανουαρίου 2011