Ο Κωνσταντής που την Λινού

Είναι η πρώτη φορά που θα γράψω επεξήγηση για το τι θέλει να πέι ο ποιητής. Κατά καιρούς είχα την επιθυμία να γράψω στίχους για αυτά τα πλάσματα που είχαν την μοίρα να ΓΕΝΝΗΘΟΥ διαφορετικά και έχουν την δυστυχία να κρύβονται, να χλευάζονται ή να δέχονται περιθωριοποίηση από την κοινωνία χωρίς να έχουν φταίξει σε τίποτα.
Το κείμενο της ιστορίας έχει ως εξής: Μια φτωχή γυναίκα πολύ θρησκευόμενη από Χριστιανική οικογένεια, με όνομα, σε κάποιο χωριό έκανε οικογένεια με πολλά παιδιά. Ένα αγόρι της ο «Κωστής» συμπεριφέρεται διαφορετικά από τα άλλα αγόρια, ντύνεται παράξενα, έβαλε σκουλαρίκι και έκανε τατουάς. Επίσης η φωνή του και οι κινήσεις του είναι θηλυπρεπείς. Τακτικά πάει στον καθρέφτη κοιτάζει τον εαυτό του μέσα, απορεί και διερωτάται για την ύπαρξη του. Η μάνα τον παρακολουθεί κρυφά, τον νοιώθει, τον πονάει σαν κάθε μάνα, αλλά έχει μέσα της πολύ μαράζι και προσεύχεται για την αλλαγή. Οι στίχοι αυτοί ολοκληρώνονται με την απάντηση που χρειάζονται οι γονείς σε τέτοιες περιπτώσεις που είναι μόνο μια λέξη Η ΑΓΑΠΗ.

 
Ο Κωνσταντής που την Λινού

Ο Κωνσταντής που την Λινού
Που δεν ιμοιάζει κανενού
Επήεν στον καθρέφτην
Επρόβαλε το είμαι του
Ως τζεί που εν εδείνετου
Τζιαι το εγώ του γεύτειν

 
Τζι μάνα γένος του Χατζιή
Πού τρωέν πίττες στην σατζιή
Εις τα κρυφά θωρεί τον
Με το δεξίν βάλλει Σταυρόν
Γιατ΄έσσει μέσα της λαμπρόν
Νοιώθει τον τζιαι πονεί τον

Γεννήθει έτσι γελαστός
Με σσιέρκα πάνω κουνιστός
Τζιαι ΄ν τραβικτή φωνή του
Με σκολαρίτζι, τατούά (ζ)
απου το πρώτο το ουά
εν η ζωή δική του

Μάνα του γόνου του Χατζή
Τζιαι που ποδά τζιαι που ποτζεί
Τζιαι τούτον εν παιί σου
Τζιαι τούτον πλάσμα του θεού
Του νέου τζιαι του παλαιού
Με τες χαρές εξ ίσου

Άγνωστη μάνα τζιαι γνωστή
Μάνα του Γιάννη του Κωστή
Του άσπρου τζια τ΄αράπη
Δέκτου τα ούλλα τα παιδκιά
Πουλλούδκια είναι στην ποδκιά
Τζιαι δώσε τους αγάπη

 
Θουκής 12 Ιουλίου 2023