Ένας ακόμα υπηρέτης της Κυπριακής μας λαϊκής ποίησης, ήταν και ο Δημήτρης Αντωνίου,πιο γνωστός στους γνωστούς και φίλους ιδιαίτερα στον Κύκλο των ποιητών,ως ο Μήτσιος. Γεννήθηκε στην Αναφωτία της επαρχίας Λάρνακας την 1/12/1923 και απεβίωσε την 17/10/2003. Ο Μήτσιος απέκτησε έξι παιδιά από τρεις γάμους.
Ο Μήτσιος ίσως είναι ο μόνος Κύπριος Λαϊκός Ποιητής, που το επάγγελμά του ήταν ποιητής. Από αυτό ζούσε πουλώντας τα ποιήματα του καθώς και πιδκιάβλια και αλετράκια που έφτιαχνε ο ίδιος. Θεωρείται πολύ δυνατός ποιητής, αφού από το 1953 μέχρι το 1987 στους διαγωνισμούς του Κατακλυσμού στη Λάρνακα έπαιρνε το πρώτο βραβείο. Πάρα πολύ υλικό από τα γραφώμενα του χάθηκαν, εμείς όμως θα παρουσιάσουμε δείγματα της ποίησής του,
από αυτά που διασώθηκαν.
ΗΡΤΕΝ Ο ΧΑΡΟΣ ΕΣΣΩ ΜΟΥ
Ήρτεν ο Χάρος έσσω μου, τζι’ έφερεν το χαπάρι,
εζήτησεν μου την ψυσιήν, μαζίν του να την πάρει
Δως μου δκυο μέρες άδειαν, να πάω να γυρίσω,
να ξαναδώ τους φίλους μου να τους ποσιαιρετήσω.
Τζιαι να το πω τους συγγενείς, ούλλοι τους να το ξέρουν,
άμαν πεθάνω τζι’ύστερα, τα μίζαρα να φέρουν.
Έκλαψεν τζι’αναστέναξεν, εία τον ελυπήθη,
τζι’ έναν σημάϊν μό’ βαλεν, να φαίνεται στα στήθη.
Έσιηψεν τζι’είπεν μου κρυφά, δκυο λόγια μες το φτιν μου,
τζιαι σαν εσυντυχάνναμεν, εχάθην που καρτζιίν μου.
Στες τρεις ημέρες την αυκήν, πιάννω τσάππαν τζιαι φτιάριν,
τζιαι έφκαλα το μνήμαν μου, νύχταν με το φεγγάριν.
Εστράφηκα στο σπίτιν μου, τζι’έππεσα ποσταμένος,
τζι’άκουσα έναν βουννισμόν, ήρτεν κοντά μου ξένος,
ήταν ο Χάρος δίπλα μου, κατάμαυρος ντυμένος.
Λαλώ του καλώς όρισες, ούλλον για σέν ελάλουν,
εν τζιαι το μνήμαν έτοιμον, μέσα πον να με βάλουν
Εν τζιαι τα μίζαρα δαμαί πον να με νεκροντύσουν,
είπα το τζιαι τους χωρκανούς, τζι’ ούλλοι εν να ξαρκίσουν,
τζιαι μες τες στράτες του χωρκού, να με ξαναγυρίσουν.
Τωρά εν νάρτει τζι’ ο παπάς, μαζίν του τζι’ένας ψάλτης,
τζιαι την καμπάναν του χωρκού, θα παίξ΄, ο καντηλάφτης.
Εκράταν το μασιαίριν του, έξω που το θηκάριν,
λαλεί μου μείνε ήσυχος, τζιαι δκιω σου τζι’άλλην χάρην.
Λαλώ του φκαριστούμεν σου, για τουν την καλοσύνη,
μα πε μου ποιος εμπόρεσεν, πας τουν την γην να μείνει;
Εία τον Χάρον δκυο φορές, τζιαι σύντυσιεν μαζί μου,
όμως εν να τον καρτερώ, γρωστώ του την ψυσιή μου
Τζι’αμαί πον να με θάψουσιν, έθθελω μοιρολόγια,
στο μνήμαν μου να γράψουσιν, μόνον τούτα τα λόγια.
Που χώμαν εγινήκαμεν, στο χώμαν παρπατούμεν,
τζιαι πάλε χώμαν μες την γην, εν να ξαναγινούμεν.
ΕΡΩΤΙΚΑ ΔΙΣΤΙΧΑ
Όπως την Αίτναν που τζιυλά, η λάβα σαν καμίνιν,
έτσι το γαίμαν μου χογλά, άμα βρεθώ με τζιείνην.
Όσον γρουσάφιν έσιει γη, δκιαμάντια τζιαι ασήμιν,
νάρτουν να μου το φέρουσιν, εν τη αρνιούμαι τζιείνην.
Στην πόρταν της να στέκεται, τζιαι να μου πει ελάσσω,
τζιείνη φιλίν τζιαι γιω ψυσιήν, να δέχεται αλλάσσω.
Ευχαριστούμε τον Γεώργιο Καραγιώργη, συγχωριανό του ποιητή που μας πληροφόρησε και μας προμήθευσε ποιήματα του ποιητή. Χαμπής Αχνιώτης
Διαβάστε περισσότερα στο OpsiNews: Μήτσιος ο πολυβραβευμένος ποιητής http://www.opsinews.com/?p=10097
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ
WELCOME AND EΝJOY
WELCOME AND EΝJOY
7 November 2013
3 October 2013
Κούκλα με τα μούσια
Μιτσιοί , μιάλοι αμπάλατοι της λογικής οι μνούχοι
Μουγιάτζιστοι,
μαμμόθρεφτοι, φλώροι κομπιουτεράες,
Σμαρτοτηλεφωνάκηες,
τζιαι αἵππατ σκατάες
Λαλείτε είστε Έλληνες
με περισσό καμάρι
Τζιαι γράφετε μηνύματα σε ότι σας γουστάρει
Σύρατε τα ελληνικά στην πάντα τζιαι το
ράφι
Τζαι κρίνκλισσς λαουρνέζικα
, το δάκτυλο σας γράφει
Κάματε την Ελληνική , την όμορφη την πλούσια
Ρακένδυτη αγνώριστη μια κούκλα με τα μούσια
Θουκής 3
Οκτωβρίου 2013
18 September 2013
Μικρέ γλυκέ μας ήρωα , μεγάλε μας Βαγγέλη
Στο καλημέρα της
ζωής
στο φώς απ΄ το σκοτάδι
Στο πρώτο σου χαμόγελο
στης μάνας σου το χάδι
Ήταν για σένα άδικοι
μαύροι γραμμένοι όροι
Να περπατήσεις Γολγοθά
στο άνθος σου αγόρι
Μα ΄σουν εσύ ο νικητής
που πάλεψε με θάρρος
Σ΄ έναν αγώναν άνισο
που΄ναι φονιάς ο χάρος
Κι΄ έναν πρωί τα έκανες
φτερά τα δυο σου χέρια
Πέταξες πάνω κι΄ έγινες
αστέρι μες τ΄ αστέρια
Να βρίσκεσαι τώρα ψηλά
να σε φυλάν΄ αγγέλοι
σε θέση στο παράδεισο
γιατ΄ ο Θεός το θέλει
Μικρέ γλυκέ μας ήρωα
μεγάλε μας Βαγγέλη
18/9/13
Αιωνία η μνήμη σου
στο φώς απ΄ το σκοτάδι
Στο πρώτο σου χαμόγελο
στης μάνας σου το χάδι
Ήταν για σένα άδικοι
μαύροι γραμμένοι όροι
Να περπατήσεις Γολγοθά
στο άνθος σου αγόρι
Μα ΄σουν εσύ ο νικητής
που πάλεψε με θάρρος
Σ΄ έναν αγώναν άνισο
που΄ναι φονιάς ο χάρος
Κι΄ έναν πρωί τα έκανες
φτερά τα δυο σου χέρια
Πέταξες πάνω κι΄ έγινες
αστέρι μες τ΄ αστέρια
Να βρίσκεσαι τώρα ψηλά
να σε φυλάν΄ αγγέλοι
σε θέση στο παράδεισο
γιατ΄ ο Θεός το θέλει
Μικρέ γλυκέ μας ήρωα
μεγάλε μας Βαγγέλη
18/9/13
Αιωνία η μνήμη σου
26 August 2013
Καρκίνου τροφοδότες
Ένα πουλί πετούμενο το όμορφο σιαχίνι
μέσα στην πόλη κατοικά
διερωτούμαι τελικά
ποιού να ΄ναι η ευθύνη
εμάς με δίχα αντροπή
με τούντη τσιτσιβκιά του
ελεύθερα να εκφραστεί
να βκάλει τον καμό του
Τζιαι είπεν με παράπονο τζιαι μιάλη νοσταλγία
που τα βουνά τζι΄κάτω τζιεί
πως τον κατάντησαν να ζιεί
σε πολυκατοικία
στο περιβάλλον του γυρόν
τροφή δεν του αφήσαν
τζιαι εν είσσιεν ούτε μαλαϊν
ας εν τζιαι παπαρούνα
Η πείνα το εμάστιζε του προκαλούσε ζάλη
τζι΄αμαν το θώρεν τζιυνηός
ο άγγονας του για ο γυιός
του ρίχνασιν καπάλι
της μόρφωσης μας τους αργούς
παραγωγούς ρεκλάμα
Πως ούλλο τζιαι ψεκάζουσιν με μάσκα εις τα μούτρα
ψατζιεύκουσιν ούλλην τη γην
να βκάλουσιν παραγωγήν
τζιαι να πουλούσιν μούστρα
Για κέρδος τζι΄ ανταγωνισμό δκιούν της ψατζιής τζιαι άφτει
σκοτωνούσιν τα ζωντανά
κάμαν την γεύση τραχανά
ποιότηταν που βλάφτει
βάλαν στο σύστημα πανιά
ζωή να μεν αφήσουν
ξελίκτηκαν κανονικά
καρκίνου τροφοδότες
μέσα στην πόλη κατοικά
διερωτούμαι τελικά
ποιού να ΄ναι η ευθύνη
Κάθε πρωί τζι΄απόγευμα
ακούται η λαλιά του
σαν κάτι θέλει
να μας πείεμάς με δίχα αντροπή
με τούντη τσιτσιβκιά του
Τζι΄εκάμα του μετάφραση
στον αναστεναγμό του
με σύχρονο
μεταφραστήελεύθερα να εκφραστεί
να βκάλει τον καμό του
Τζιαι είπεν με παράπονο τζιαι μιάλη νοσταλγία
που τα βουνά τζι΄κάτω τζιεί
πως τον κατάντησαν να ζιεί
σε πολυκατοικία
Οι άνθρωποι οι αίτιοι
που ούλα τα φροντίσαν
σιγά σιγά με
τον τζαιρόν στο περιβάλλον του γυρόν
τροφή δεν του αφήσαν
Μήτε κουφήν με ποντικό μήτε μια σιελοντρούνα
ξυλιψασιν του το
φαϊντζιαι εν είσσιεν ούτε μαλαϊν
ας εν τζιαι παπαρούνα
Η πείνα το εμάστιζε του προκαλούσε ζάλη
τζι΄αμαν το θώρεν τζιυνηός
ο άγγονας του για ο γυιός
του ρίχνασιν καπάλι
Τζαι έτσι εσυνέχισε το γοερό του κλάμα
τζιαι λάλεν για
τους γεωργούςτης μόρφωσης μας τους αργούς
παραγωγούς ρεκλάμα
Πως ούλλο τζιαι ψεκάζουσιν με μάσκα εις τα μούτρα
ψατζιεύκουσιν ούλλην τη γην
να βκάλουσιν παραγωγήν
τζιαι να πουλούσιν μούστρα
Για κέρδος τζι΄ ανταγωνισμό δκιούν της ψατζιής τζιαι άφτει
σκοτωνούσιν τα ζωντανά
κάμαν την γεύση τραχανά
ποιότηταν που βλάφτει
Η μόνη έννοια
πόχουσιν πως εν να θησαυρίσουν
σαν να΄ναι η στερνή γενιάβάλαν στο σύστημα πανιά
ζωή να μεν αφήσουν
Ευθύνονται οι
αίτιοι , οι σύγχρονοι αγρότες
με φρούτα με λαχανικάξελίκτηκαν κανονικά
καρκίνου τροφοδότες
Θουκής 27/8/2013
1:40:41 πμ
4 August 2013
Γη μου
Γη μου ποικιλόσπορη, με χρώματα τζιαι φκιόρα
Είσαι τ΄αρφάλιν τούντης γής
Τζι΄ όπου τζι΄αν πάεις
εν θα βρείς
Όπως εσένα Χώρα
Γη που παράγεις ήρωες
, παράγεις τζιαι προδότες
Αγγούρκα τζιαι λαχανικά
Σ΄ ένα ρυθμό κανονικά
Όπως αρνιά τζιαι κότες
Γη που σε κάθε σου
παθκιά , σε κάθε μονοπάτι,
σε περιφράξεις με
σταυρούς
τζι΄αγνοουμένων σε
αγρούς
τα κόκκαλα γεμάτη
Γη των πολλών κατακτητών , που ΄σφάξαν τζιαι βιάσαν
Των κλέφτων των αρπακτικών
Τζι΄απαταιώνων ειδικών
Στην λούφα τζιαι την μάσαν
Γη μου πως σε κατάντησαν
στην μέση μοιρασμένη
ΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ στο νησί
ναν΄ σκλαβωμένη η μισή
τζι΄η άλλη παττισμένη
;;;
Θουκής 4
Αυγούστου 2013
30 June 2013
Άδρωπος ΔΕΝ είσαι
Νιόπλουτε , Νιοκύπριε , απόστημα της φύσης
παράδοσης σου προσβολή
πίθηκε σε υπερβολή
έθιμα δεν θ ΄ αφήσεις
Το πονηρό σου το μυαλό , βκάλλει τζιουνούρκες λύσεις
για το καλάθιν τζιαι τ΄ αυκά
τάχα να μεν έσσιει καυκά
δκιάς δκυό ειδών προσκλήσεις
Θερμά συγχαρητήρια , με φτύμμα θέλεις λούμα
για να παντρέψεις τα παιθκιά
κόφκεις την έξω τζιαι την θκειά
να ποσοστεί η σούμα
Ούλλα με πράξεις τα μετράς , το κέρτος λοαρκάζεις
με δίχα ν΄αναλογιστείς
αδίστακτος τζιαι ρατσιστής
φτωχούς παραμερκάζεις
Το γαίμα σου ΄ποφέφκεις το , τους συγγενείς αρνήσαι
μπορεί να έκαμες ππαρά
να ντύνεσαι ρε μασκαρά
μα άδρωπος δεν είσαι
Θουκής 30 Ιουνίου 2013
Αφιερωμένο σε όσους δίνουν δυο ειδών προσκλήσεις για γάμο
22 May 2013
Το Θέρος
Τραβούν δρεπάνι κοφτερόν
Τζιαι στην σειρά τους ούλλες
Θερίζουν σ΄ ήλιο καφτερόν
Δεμάθκια που κουτσούλλες
Κρυόν νερόν μεσ΄ το κουζίν
Εις τον οσσιόν τ΄ αφήνουν
Στούππωμαν είσσιεν το θρουμπίν
Το μαστραππίν να πίννουν
Ζεστό πουρκούρι στην νησκιάν
Να φάσιν οι αρκάτες
Είσσιεν μια άλλην μυρωδκιάν
Λαλούσαν οι χωρκάτες
Μία ζωή εικόνες …… Άλλο να τα διαβάζεις και άλλο να τα ζεις Παντελάκη
Θουκής 22 Μαΐου 2013
Τζιαι στην σειρά τους ούλλες
Θερίζουν σ΄ ήλιο καφτερόν
Δεμάθκια που κουτσούλλες
Κρυόν νερόν μεσ΄ το κουζίν
Εις τον οσσιόν τ΄ αφήνουν
Στούππωμαν είσσιεν το θρουμπίν
Το μαστραππίν να πίννουν
Ζεστό πουρκούρι στην νησκιάν
Να φάσιν οι αρκάτες
Είσσιεν μια άλλην μυρωδκιάν
Λαλούσαν οι χωρκάτες
Μία ζωή εικόνες …… Άλλο να τα διαβάζεις και άλλο να τα ζεις Παντελάκη
Θουκής 22 Μαΐου 2013
20 May 2013
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
Λάβαμε στο τηλέφωνο , μιάν πληροφορίαν
Ήτανε έμπιστευτική , δε θέλει απορίαν
Τότε αμέσως δράσαμε , χωρίς δεύτερη σκέψη
Τον παρακολουθήσαμε , δίχώς να μας μαντέψει
Τον νόμιμο τον φοιτητή , και ύποπτο συνάμα
Που σε κολλέγιο φοιτά , για ΄να πτυχίο δράμα.
Μ΄ ένα μοτοποδήλατο , με αριθμούς τους τάδε
Να μεταφέρει φαγητό , αμέριμνα κουνιάδε!!
Κι΄ αυτόφωρο πιάσαμε , να βλέπατε ρε παίδες
Στον ένοχο περάσαμε , γρήγορα χειροπέδες
Σ΄ εγκληματία αλλοδαπό , που τόλμησε να κλέψει
Εκτός απ΄ το συμβόλαιο , δυό ώρες να δουλέψει
Το έγκλημα του στοίχισε , κτυπάτε παλαμάκια
Χίλια και ΄κατόν μέτρητά , ζεστά ευρωπουλλάκια
Θουκής Δευτέρα, 20 Μαΐου 2013
Subscribe to:
Posts (Atom)