Ο φόβος

Το μυαλό ελέγχει μόνος
Δίχα να ‘χει αναστολές
Κυριαρχεί σε ‘ μας ο φόβος
με ανασφάλειες πολλές

Περπατάμε με τα σάλια
Με την γλώσσα μας όπως λεν
Χαρακτήρας μαύρα χάλια
Κι ‘αξιοπρέπεια μηδέν

Όλα δανεικά με κάρτες
Τον ύπνο άγχος μας χαλά
Πρέπει νάναι όλα Μάρκες
Εμείς να νοιώθουμε καλά

Για μια κάλπικη εικόνα
Να μας προσέξουν οι γνωστοί
Ζήλια μας χωρίς κανόνα
Κρυφά καθοδηγεί κ’ αυτή

Κάθε σκέψη κάθε βήμα
Οι φοβίες μας οδηγούν
Με παυσίπονο το χρήμα
Τα χείλη μας μόνο γελούν

Τα μυαλά έχουν χαλάσει
Χρειαζόμαστε΄να γιατρό
Ψυχικά να εξετάσει
Ίσως προλάβει το κακό



Θουκής Δευτέρα, 31 Μαΐου 2010

Οι Κουτσούλλες

Ήτουν του Μάη δειλινό, έξι ώρα τζιάι κάτι
Ο Σταύρος εδκιανέφκετουν , που κάτω στο τζιερράτι

Βάσταν χαλούμι με ψουμί,, τζιαι έτρωεν μοιάλους βούκκους
Ως το αμπέλι έφτασε ,που έσσιει εις τους λούκκους

Μες τα σπερμένα έψαχνε ,τζιαι δκιάλεε τες ούλλες
ως τρία μάτσα έκαμε, του σιταρκού κουτσούλλες

Γεμάτες τζιαι ξανθόμαυρες , π’αλέθαντες στα λώνια
Βρίσκουνται τώρα σπάνια , βλαστούν στα πέντε χρόνια

Για να τες δώκει του αρφού ,να βάλει μες το βάζο
Όποιος τες δει να του λαλεί ,το γούστο του θαυμάζω

Έρεσσε ίσσια βαρετός , τζι’άνοιε μοιάλη στράτα
ως ένα μέτρο τα σπαρτά , τζιαι τα ετσαλαπάταν

Τζι’ούτε έννοια εν τον έπιαε, ποιός σπέρνει ποιός θερίζει
Εφόσον η κυβέρνηση , τους γεωργούς στηρίζει



Τζιερράτι , λούκκους = τοπωνύμια
Θουκής Τετάρτη, 19 Μαΐου 2010

Να γίνουμε σαν πρώτα

Τι νάναι άραγε σωστό , και ποιό νάναι το λάθος
θλίψη , μιζέρια ρίζωσαν , μες της καρδιάς το βάθος
το μόνο που είναι σίγουρο, μας τύφλωσε το πάθος

Πόλεμος για το δίκαιο ,για ηθική και τάξη
χωρίς αλληλοσεβασμό ,την σχέση 'χει αλλάξει
και την γαλήνη της ζωής , έχει ανατινάξει

Και ζούμε τώρα χωριστά ,το μίσος μας χωρίζει
αίμα δεν γίνεται νερό . η φύση το ορίζει
η σκέψη αδιάκοπα .σε σε στριφογυρίζει

θέλω να βρω την δύναμη ,να πω ένα συγγνώμη
να πνίξω τον εγωισμό ,και την δική μου γνώμη
να ψιθυρίσω μ 'αγκαλιά , σ’ αγαπάω ακόμη

Να ξεχαστούνε τα παλιά ,να γίνουμε σαν πρώτα
να τα γιορτάζουμε μαζί, όλα τα γεγονότα
στην σκοτεινή μας την ζωή , ν’ ανάψουμε τα φώτα

Θουκής 13/5/2010 11:41 μμ

Να βρεις για μένα χρόνο

Πες μου μαμά ποσά λεφτά πληρώνεσαι την ώρα
αν φτάνουν όσα φύλαξα να σου τα δώσω όλα
λίγο να είμαστε μαζί ίσως με αυτά σε πείσω
μαζί σου όμορφες στιγμές θέλω εγώ να ζήσω

Ξυπνάς απο το χάραμα και τρέχεις σαν την σφαίρα
πας το ψυγείο εντολές αφήνεις για την μέρα
τι να σου να κάμει η μαυρού, να την καθοδηγήσεις
να με βάλει ύπνο νωρίς , γιατί μπορεί ν’ αργήσεις

Θέλω να σε έχω δίπλα μου μαζί να περπατούμε
σ’ένα τραπέζι μια φορά να τρώμε να γελούμε
εμείς οι δυο να παίζουμε και να σε αγκλαλιάζω
να σε στολίζω με φιλια ,γλύκα!να σε φωνάζω

Έλα έστω και μια φορά εσύ όταν σχολάσω
αντάμα σπίτι να με πας μαζί σου να διαβάσω
πάρε με και για παγωτό να παίξουμε στον κήπο
γράψε πας στο γραφείο σου τ’ απόγευμα θα λείπω

Παιχνίδια ρούχα ακριβά όλο μου αγοράζεις
την ευτυχία την χαρά δεν μου εξαγοράζεις
αφού μου έδωσες ζωή ένα ζητάω μόνο
παρακαλώ μην με ξεχνάς να βρεις για μένα χρόνο

Θουκής 8/5/2010 Αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες

που γιορτάζουν σήμερα την μέρα της μάνας