Είδα τα πρόσωπα χλωμά μόνιμα λυπημένα
Είδα τα μάτια στο κενό να είναι καρφωμένα
Είδα κορμιά στο έλεος να είναι ξαπλωμένα
Μα δεν είδα χαμόγελο να σκάει ούτε ένα
Είδα τριγύρω καναπές και κάποιες πολυθρόνες
Είδα τεράστιο κουτί με χίλιες δυό εικόνες
Είδα λουλλούδια ψεύτικά στην είσοδο ανθώνες
Μα δεν είδα την χαρά ούτε σε δυό σταγόνες
Είδα πολλά πάρα πολλά και είπα μην το χάννεις
Ζωή είναι στιγμές που μπόρεις και τις φτάνεις
Κόλαση είναι θάνατος που ΄ρχετε πριν πεθάνεις
Θουκής 27/8/24
