Χρυσόν
ηλιοβασίλεμα, στην Κύπρο με τα πεύκα
Στην Πάφο, την
Αμμόχωστο
Τζιαι στο νησί
ολόσωστο
Φικάρδου τζιαι
Χαλεύκα
Τζι΄ όσοι την θέλουσιν
μισή στην μέση να τους κόψουν
Μισόν τον ήλιο να
θωρούν
Μισή ζωή να την χαρούν
Τζιαι δίχως
να προκόψουν
Χρυσόν
ηλιοβασίλεμα, στην Κύπρο με τα πεύκα
Στην Πάφο, την
Αμμόχωστο
Τζιαι στο νησί
ολόσωστο
Φικάρδου τζιαι
Χαλεύκα
Τζι΄ όσοι την θέλουσιν
μισή στην μέση να τους κόψουν
Μισόν τον ήλιο να
θωρούν
Μισή ζωή να την χαρούν
Τζιαι δίχως
να προκόψουν
(Σατιρικό ποίημα
σε κυπριακή ντοπιολαλιά)
Ο Νικολής που το
χωρκό
Με το ψηλό
καμπαναρκό
Τζιαι στα μιαλά
του αέρα
Δεν ξέρει από
σεβασμό
Ούτε να βκάλει
τον σκασμό
Την γλώσσα πάει
πέρα
Τα λόγια του εν
σαν σκατά
Δίχα υπέρ δίχα
κατά
Με πάθη τζιαι με
μίση
Βκάλει τον λό του
τον σαχλό
Βόθρο βρωμιά που
το μυαλό
Τζι’ εθίστει στο
χουμίση
Άκου καλά βρε
Νικολή
Πρότου να βκάλεις
την χολή
Μέτρα τζιαι ως το
δέκα
Τζι’ άμα θα
φκαίνεις στον ντουνιά
Με κονισμένη την
κουνιά
Την γλώσσα σου
πελέκα
Στο σπίτι σου που
κατοικάς
Τζιαι τρώς σαν να΄σε
τσιφλικάς
Να μεν το
περιπέζεις
Κράτα το πάντα
καθαρό
Τζιαι με κανόνα
σοβαρό
Μέσα ποττέ μεν
σιέζεις
Τα λόγια σου που
ξαπολάς
Ταχα την μούρη
σου πουλάς
Για άλλους εν
φαρμάτζιν
Συνάκτου πιο
τζιαι νακκουρίν
Τζιαι πιάσ’ τον
νου που το νουρίν
Τζιαι δώστου με
μαρζάτζιν
Θουκής 18 Μαΐου
2025