Πολλήναν τα
κοντέϊνερς, τζιαι σπείραν τα στη φύση
Τζιαι μια μου σκέψη
στο μυαλό εν λαλεί να μα ΄φήσει
Κοντέϊνερς στο
πι στο φι, η άψε σβήσε λύση
Λαλούμε τα
εξοχικό, Θέος να ελεήσει
Όσο για τα
απόβλητα, πάρατζιει ένα λάκκο
Να πίνει ή γη
που τα σκατά, να εμφορίσει νάκκο
Τάχα τα
υποστατικά, τους μαύρους οι παράγκες
Στους καφενές
κορτώνουμε, σαν μεγιστάνες μάγκες
Μέσα εν φούρνος
πύρουλλος, εις την πυράν τ΄ Γιούλη
Ψήνεις αυκό
χωρίς φωδκιά τζιαι τρων παρέαν ούλλοι
Τζιαι τα
περτίτζια τζι λαοί, τζι ούλη ζωή η άρκα
Για να σωθούν
γυρεύκουσιν, πάλε του Νώε βάρκα
Απου την μιά ο
θόρυβος, τζι προβολείς που πρέπουν
Εκάμαν ούλλα τα
πουλιά, απου μακρά να βλέπουν
Τζιαι οι πογιές πον να σμνικτούν, με μια σκουρκά κινίνο
Να ξέρεις στο
τραπέζι σου, θα τρώεις τον καρκίνο
Σίερο τζιαι ψευτάργυρο, το μόλυβδο επίσης
Τζιαι την βαφή
θα την γευτείς, στα τρόφιμα να ζήσεις
Αμαν πολλήνουν
τα κουδκιά, στην φύση ρε Μανόλη
Οι κάμπος θα
μετ΄ονομαστεί , σε μια παραγκοπόλη
Θοουκής 16
Ιουνίου 2025
