Το κουμάρι

Ένα κουπόνι έππεσε, που την δική σου πούνγκαν

Τζι΄ εία΄ το τζιαι ετρόμαξα , τζι η΄σκεψη μου εκούνγκαν
Οι τύψεις μου με ζώσασιν , τζι΄ ένας εν ο λόγος
Που εν σου επαράντζειλα , ήντα που εν ο τζόγος
Τζι΄ αντάκωσες με άγνοια , τωρά τζιαι σου να παίζεις
Λαλείς τωρά ελέγχεις το , μα σένα περιπαίζεις
Ητουν για μόνο μια φορά, στα πεταχτά μου το΄πες

Τζι΄ άλλοι τα ίδια είπασιν , μα βάλαν τους τζιαι πόμπες

Αφου τωρά εξέφυε, τζι΄ εγίνη ΄πιδημία

Στο παρά πέντε θα σου πω, με τούντη παροιμία

Πως του ψαρά , του κουμαρτζή ,του τζυνηού το πιάτο
Σιιλιες φορές εν όφτζιερο , τζιαι μια φορά γεμάτο

Για τούτον νέε μου καλέ , αν θέλεις να προκόψεις

χαρκιά , παιχνίδκια τυχερά, που το μυαλό να δκιώξεις

Να κάμεις μια περίσκεψη , τον νου σου βάρτον κάτω
Γιατ΄ όσοι τούτα φίλεψαν, επήασειν στον πάτο
Τα μάλια τους τα έφααν , τζιαι είναι παττισμένοι
΄Κάμαν γεναίκας τζιαι μωρών , ζωή δυστυχισμένη
Εν άξιοι να κλεύκουσιν ,για να στοισσιηματίζουν
Να βκάλουσιν τα χασιμιά , με πείσμα να πασκίζουν
Με δανικά τζι΄ αγύριστα ,ψευτιές ένα γομάρι
Αρρώστια δίχως γιατρειά, εν τούτον το κουμάρι

Θουκής 20 Φεβρουαρίου 2011