Στην φύση του Τροόδους

Την πόρτα πίσω μ΄ έκλεισα,κι΄όλοι βαθειά στον ύπνο

κι΄ούτε που μ΄ ένοιωσε κανείς ,ήταν βαρύ το δείπνο

Το φεγγάρι μόλις΄γνεψε στον ήλιο για ν΄ ανάψει

την μέρα στον ορίζοντα,μας έχει ήδη γράψει

Του Φθινοπώρου πρωινό,στο δάσος περπατάω

το μονοπάτ΄ακολουθώ ,και σιγοτραγουδάω

Τα βήματα μου ρυθμικά, σε ξεραμένα φύλλα

στις αποχρώσεις του καφέ , με σχήματα ποικίλα

Τα λουλουδάκια του βουνού,ορθάνοικτα μυρίζουν

πυκνά του πεύκου τα κλαδιά,χαδευτικά βουίζουν

Της βλάστησης οι μυρωδιές,απλώνονται ως πέρα

πραγματική απόλαυση,του καθαρού αέρα

Η πέρδικα ακούστηκε,πρώτη να κακαρίζει

και το πουλάκι το μικρό,κελάδισμα αρχίζει

Ο κότσυφας ετρόμαξε,πέταξε σαν βολίδα

ένοιωσε ίσως απειλή,μόνο σκιάν του είδα

Νότες μέσα στην σιωπή,στην φύση του Τροόδους

στο άγχος και στην πίεση,χαλάρωσης εφόδους

Ξαλάφρωσα κ΄επέστρεψα τους άλλους να ξυπνήσω

για να προλάβουν φαγητό,προτού γυρίσουν πίσω

Εξόρμηση με διανυκτέρευση στον Αμίαντο

Θουκής 27 Σεπτεμβρίου 2010