Οι ποιητές

Κάπου στα χρόνια της σκλαβκιάς, πού ΄τουν  Τουρκοκρατία

Εφτάσαν στου Πασά τα αυκιά

Πως οι Ρωμιοί πας΄τα χαρκιά

Εδκιούσαν του αιτία

 Είπαν του ότι άκουσαν, πως πάσκουν να ενώσουν

Τάχα τες κάποιοι  ποιητές

γράφουσιν λέξεις  φατσιτές

τους Λάς να ξεσικώσουν

Τζιαι ευτύς το αποφάσισε , δίχα λεπτό να χάσει

Τούτους τους δήθεν ποιητές

Να τους συνάξει τες γιορτές

Τζ΄ ούλους να τους  κρεμμάσει

Πέμπει φιρμάνι πρόσκληση  να τους παραπλανήσει

Τζιαι γράφει τους ποϋριστά

Τραπέζι,  κρύα τζιαι ζεστά

Θα τους παρακαθίσει

Τζι όσοι την ΄δκιαβάσασιν ετρίψαν την σκεμπέ τους

Τζι είπασι το ισh Αλλάχ

Να φάσειν  δίχως ένα αχ

Μούχτιν που τον εφέν τους

Την τζερκατζή πο-λείτουρκα την δεδομένη ώρα

Όσοι ΄ταν ποιητάριες

Στα χρόνια πενηντάριες 

 Βρεχήκασιν  στην χώρα

Με΄στο Πουγιούκ Χανί , εκάτσαν στο τραπέζι

Καρζιείν στην μέση ο Πασάς

Άγριος κοτσινοφεσάς

Γελά τζιαι περιπαίζει

Λαλεί τους έλα πέτε μου. πριχού να σας συνάξουν   

Ποιοί  γράφουσι ποιήματα

πέτρες βουνά τζιαι μνήματα  

για να μας ποντινάξουν

Ούλλοι ευτύς εβόβωσαν, εχάχην η φωνή τους

Είαν κρεμμάλλα στην γωνιά

Να κρέμεται στην συκαμιά

Τζιαι πιάστην η πνοή τους

Λαλεί του ¨Κάκο Κουτσοφτή που σεις κορμί να δέρνεις  

Την τέχνη ποιός σου έμαχεν

Τζιαι να το δώ μου έλαχεν

Ότι τα καταφέρνεις?

 

Τζι΄ από τον φόν του σήκωσε, τους νόμους τζιαι το σιέρι

Εγιώνι εν τζιαι του λαλεί

Όποιος φίλος  μας καλιεί 

Κάμνω τους τον σιοφέρη

Φακκά τ΄αρφού του μια κουγκιά ¨  μίλα τζιαι ΄σου ΄νει λάκτα¨

Τζιαι πολοήθει  ο Χαμπής

Πασά μου είμαι συνεπείς    

 σάζώ μόνο τα  τράκτα

Τζια αμέσως εξεθάρεψεν τζιαι ο Γιατρός τζι ορκίστην

Εφέντη μου εν άδικο

Που με ΄φερες κατάδικο

Ένα αθώο  κτίστην

Τζιαι γιώνι ο Χριστόδουλος που το Πραστειό το άλλο

Πηαίνω μόνο εκκλησιά

εν βκάλλω ούτε συντησιά

αρέσκει μου να ψάλλω

 Αλλάχ πελά σινί βερσί,  πετάσει ο Ναπολέων

Τούτα τα λόγια τ΄άκουσα

Τζ΄εβκήκασιν Κοτζιά Πασά

Κουτσομπολιά των νέων

Δίει το βρύ του  Αγάς,  δκια μιά κλωτσιάν της σκάφης  

Πε μας τζαι σούνι  Δημητρό

Εις της Μεννόγιας το δεντρό

Πάς το χαρτί τί γράφεις

Τζιαι πολοήθει τζιαι λαλεί , σαν το πουλλίν που τρέμει

Με να συντάξω ιμπορώ

Ξυσκόλησα που ΄μουν μωρό

Γιατι ήρταν οι πολέμοι

Τζιαι σού νει βρε Μακάριε, που ζιείς στην Μουτταγιάγκα

Για το χωρκό σου έγραψες

Όμως εν το υπόγραψες

Τζιαι κάμνεις μας τον μάγκα

Μα γιώ Αφέντη μου Ταή , όρκο τωρά να δώσω

Να υπόγράψει τζι΄ο Αλής

Τζείνο το ποίμα που λαλείς
Ποττέ να μέν τελειώσω 

Μα η Τασία πάρα τζεί,  σαν Δκιάκος Αθανάσης

Τσιαττώ λαλεί του για΄ ΄ρωτα

Αγάπης λόγια ξέρω τα

Πάρμε να με κρεμμάσεις

                                                                             
  Τζιαι εσυκώστην τζι΄ο Χαμπής , ο ποιητής Αχνιώτης
Τους φίλους υπεράσπισεν , γιατ ΄έν ήτουν προδότης

Λαλέι του ¨Μεχμέτ Πασιά ,  κρέμας΄με ΄μένα μόνο

Που υπηρετώ την ποίηση  τζιαι με μεγάλο  πόνο

Τζι αφης΄τους τούτους λεύτερους,  να μεν έσσιεις το κρίμα

Αν  τζι΄εδοτζιμάσασιν να γράψουν καν ΄να ποίμα

μεν θεωρείς εν ποιητές,  τζιαι πάσην ούλοι θύμα

Ακόμα τζι ο Καράγιωρκης , που πάντα ταπισόν μας

Βκάλει μας νάκκο βίντεο , να μείνει των παιδκιών μας  

Άκουσε  τούτα ο Πασιάς , τζιαι σκέφτηκε τζιαι είπε

Είσαστε ούλλοι πλάσματα , καλά φάτε τζιαι πιείτε

Θουκής 17 Μαΐου 2017