Δέκα οχτώ χωρκάτικα

Την βούρνα της την έπλυνε , την γέμωσεν  αλεύρι

Τζι΄ο  νους την πήεν  στα παλιά, παρηορκάν να εύρει

Είπαν της ενε δούλεψεν,  τζιαι λούθηκεν στο κλάμα

Τζι΄ είπεν ξανά  τούντην  δουλειά,  να κάμει κατά γράμμα

Κουρούκλα βάλλει άπαννη,  πάνω που τα μαλλιά της

Σιερωμένη μια  ποδκιά , έδισε στην τζιοιλιά της

Τζι΄αντάκωσε τον ζυμωτόν ,μαζί με το προζύμι

Νερό  τζι΄ αλάτι πρόσθεσε , για να πετύχει ζύμη

Την σσιέπασε την σταύρωσε , βοήθα με θεέ μου

Τζιαι έχω 10 νηστικά, τζιαι κλαίουν στην κκελλέ μου

Τες λούρες εκαθάρισε , τες έντυσε σεντόνι

Ούλλα για νάναι  καθαρά , να μεν κοντέψει σκόνη

Εβούττησε τα σιέρκα της ,  τζι΄ έκοψεν το ζυμάρι

Τζιαι το ανεμογύριζε, με τέχνη τζιαι με χάρη

Τζιαι τα ΄πλαθεν τα ίδια , να μοιάζουν τα ψουμιά της

 Στην γειτονιά  εξέρασιν  , πως ήτουν  μαστορκά της

Σαν τα  μωρά που κρύωναν , τα σκούλλισε που πάνω

Θωρώ τες λεπτομέρειες,  τζιαι  πάω να πελλάνω

Ώσπου να μπούσιν  έσειρε ,   τζι΄έπιασε το κοντάριν

Τον φούρνο της  τον πύρωσε , να έρτει στο καράριν

Εσείναξε την καρβουνιά  , ούλλην στο στόμιον του

Τζιαι μέσα  τον  εσφόντζισε , τζιαιν είσιεν  όμοιο του

Ακούσαν  τζι΄οι  γειτόνισσες , τζιαι μπήκαν να κοιτάξουν

Η Αντωνού τζι η  Ολυμπού ,την τέχνη της ν΄ αρπάξουν

Τζι΄ είπασιν  ότι τάχατες , ήρταν να βοηθήσουν

Τζι΄ αν πιάσουν τζιαι  κα΄ναν  ψουμί ,  εν να το εκτιμήσουν

Τζι΄ έδωκεν έσσω άξξιππα , η κόρη με  τ΄αγγόνι

Τζιαι μούνταρε την να της πει , πως τίποτε εν ξορτώνει

Μα δεν της κακοφάνηκε , τζι΄ είπεν να συνεχίσει

Χαλλουμωτές θεμά ΄καμεν , για να την ηρεμίσει

 Ούλλα  τουν πανέτοιμα , τζιαι τα ψουμιά  εμπήκαν

Μπροστά στον φούρνο της αυλής , οι  λούρες συνταχτήκαν

 Με μια λεπίδα χάρασσε , ένα αυλάτζι γύρο 

 Τζ΄ένα ένα τά ΄βαλλε,  με προσοχή στο πύρο

Οι βούτσιες της κοττσίνισαν,  τζιαι ΄γίνηκαν  πιπέρι

Πόσες φορές εφούρνισε , μόνον Θεός το ξέρει

Έξερε τούτη η φορά , εν ναν η τελευταία

Τζι΄ έφερε την φαμίλια της ,   να της βαστούν  παρέα

Να δούσιν  τζιαι τ΄ αγγόνια της , πως ήτουν η ζωή της

Τυράννια που επέρασε , η ορφανή ψυσιή της

Στην ώρα του τον άνοιξε , τζι΄ήντα να δεις Χριστέ μου

Δέκα οχτώ χωρκάτικα, αν  εν χρυσάφι πέ μου

Θουκής 17 Αυγούστου 2011