Μια θέση στον παράδεισο

Έψες εθώρουν όρομα
πως ήμουν μες την κάσσια
τζι΄ο ουρανός σκοτείνιασε
που Πάφο ως Καρπάσσια

Τζιαι έψαλλε μου ο παπάς
τζιαι ταπισών οι ψάρτες
με σιήλια στέφανα γυρώ
με σπλιτζιασμένες κάρτες

Ήτουν γεμάτη εκκλησιά
τζι΄ ούλλοι φορούσαν άσπρα
τζι΄ εβκαίνε μοιρολόιμα
από την γη εις τ΄ άστρα

Πολλά καλός ελέασιν
εν γλήορα που πήεν
έκαμε μας τόσα καλά
τζ΄ αγκόνι εν το είε

Τζι΄ ακούα τους που πανωθκιό
τζιαι μέσα μου γελούσα
τζιαι άμα τζιαι λουκκώσα με
στα σύννεφα πετούσα

Τζιαι πολοήθην ο Πετρής
που τον λαλούν τζιαι Πέτρο
τζείνος ο μέγα Άγιος
με ζυαρκά τζιαι μέτρο

Λαλεί τους ούλλοι άγγελοι
πιάστε μιάλο πήχη
έχουμε στον παράδεισο
γιορτή τζιαι μιάλη τύχη

Σταχείτε ούλλοι προσοχή
κρατάτε παννησσία
φέρνουν μας τον Καράγιωρκη
τον Γιώρκο του Πισσία

Μα ξύπνησα που το πωρνόν
τζιαι σκέφτηκα τζιαι είπα
ψυσσιήν εσσιεί ο κάουρας
εν ζωντανή τζι΄ η σκνίπα

Απόστολε μου ξίας ΄με
την θέση μου διώ την
γιατ΄ έπιασα σε φάκελλο
την σύνταξη την πρώτη.
Θουκής 8/10/22