Ὄνειρο φθινοπωρινής νύκτας

 

Πανω στο χώμα της σιωπής,

του φθινοπώρου,κάψα

μάτια αναμμένα κάρβουνα,

τα αίματα ανάψα



Κι η νύχτα μάγισσα παλιά

Στην γη με ξηρασία

Βάζει τελεία στ΄ονειρο

Με την λαθροθηρία



Τ’ αυτιά του, δυο σήμαντρα

Για τον ρυθμό τ΄ ανέμου,

Σώσε το ζώο για μετά

Παρακαλώ Θεέ μου



Θουκής Τρίτη, 30 Σεπτεμβρίου 2025