Εν του αντέρου φυσικό

Είπασιν εις τη θάλασσα, αέριο πως έσσιει

Μεγάλα αποθέματα , στα βάθη της πως τρέσσιει

Τζι΄ όποιον ανοίξεις ράδιο , γι΄ αέριο μιλούσιν

Εν του αντέρου φυσικό,τζιαι μας το ξαπολούσιν

Τζι΄ ο δράκος πάνω στο νησί , πέφτει τζιαι δεν τζοιμάται
Μες το μυαλό συνέχεια ,ιδέα του γεννάται
Να βάλει γεωτρύπανο ,να βκάλει μίαν τρύπα
Να κάμει δκιασωλήνωση, τζιαι να ρουφά σαν σκνίπα
Να μας το φέρνει στην στερκά, πετρόλαο να παύσει
Να΄σιει ενέργεια φτηνή, χωρίς ρύπους στην καύση
Μα ούλλοι δράτζιοι στον γυρόν , εν να ενοχληχούσιν

Τζι΄ εν να γενεί το Βατερλώ, που ποιόν εν που αντλούσιν
Κάτω που τα οικόπεδα, τ΄αέριο εν ένα
Ο ένας τ΄ αλλου εν να λαλεί , εν το δικό μο’ μένα
Κανεί μας το αέριο, το φυσικό πον΄ γιόρκι
Που σύρνουμε τζι΄ ακούεται, έως την νέα Γιόρκη
Υπάρχει ενεργειακή, καλύτερη μια λύση
Ο Ήλιος πον που πανωθκιό, που εν θα μας στοιχίσει

Θουκής Τρίτη, 18 Ιανουαρίου 2011