Η μούγια

Είμαι μια μούγια τζιαι πετώ ,
διασκεδάζω τζιαι γελώ,
με όσα βλέπω τώρα ,
στην τάξη για μια ώρα.

Να κάμνουσιν γυμναστική,
γεναίτζιες με την μουσική,
γέλια τζιαι φασαρία,
τζι'εν βρίσκω ησυχία .

Έχουν πληθώρα τα κιλά,
τζι'αδυναμία στα γλυκά,
θέλουν να γυμναστούσι,
ισως καταλιθούσιν .

Ένα και δυο ρυθμικά,
τα χρόνια τα'χουν μυστικά ,
προσέχουν μην λυγίσουν ,
την μέση να πονήσουν .

Κοιτάζω τζιαι παρατηρώ,
απινιδωτή γυαλιστερό ,
πετώ για να προσέξω ,
τ΄ασθενοφόρον έξω.

Ακούω τες τζιαι απορώ,
σκοπό τους έχουν σοβαρό,
να χάσουσιν στα σβέλτα,
θερμίδες με κουβέντα.

Ήμουν μαζί τους το πρωί,
καφέ χαλούμι τζιαι ψωμί ,
ύστερα στο τραπέζι ,
να τρων ένα λαβέζι .

Εψές εία τα δκιό στενά,
μια μ’εκατον δέκα κιλά ,
επείεν να τζυλησει,
χαζίρι να με λύσει .

Απινιδωτής είναι μηχάνημα ανάληψης που χρειάζεται σε περίπτωση καρδιακής προσβολής είναι ικανός να επαναφέρει σε φυσιολογική λειτουργία την καρδία σε περίπτωση εμφραγματικού επεισοδίου

Το ποίμα είναι φανταστικό και καμιά σχέση δεν έχει με μύγα .Τυχόν συσχετισμός με πραγματικά γεγονότα είναι εντελώς τυχαία τζιαι απ’οσιει μούγια μουγιάζετε

Θουκής 20/11/09