Το "τζιαι"

Ω Τζύπρου μας τοπολαλιά , με ομορκιά τζιαι χάρη
περνάς που μάνα στο παιΐν ,κουλτούρας μας φεγγάρι.
Πέρασες που κατακτητές, μα όμως εν εχάχεις,
μπολιάστηκες κλονίστηκες, μαν έππεσες εστάχεις.
Γιατ΄ εν΄ οι ρίζες σου βαθκιές, στα βάθη των αιώνων
πο τούντο χώμα έβκηκες , κληρονομιά προγόνων.
Να δείχνει την ταυτότητα , πού κατοικάς τον τόπον
Όπως η φάτσα δείχνει μας ,το έθνος των ανθρώπων
Μια νέα νιώθει προσβολήν ,το τζιαι να το προφέρει,
προσέχει ποιον τα λόγια της ,άμπας τζιαι σ’αναφέρει.
Άδικα κόρη προσπαθείς, το "τζιαι" να τ’ αποφεύκεις
πεύκος η γλώσσα μας ψηλός , που κάτω εν φυτεύκεις
Τζι’ αν του λαλείς του γιόκκα σου , το "τζιαι" να το ξεχάσεις
νέα Κυπρέα όψιμη ,κρόστου να ησυχάσεις.
Κυπριακή εν προφορά , σαν ουρανός πον φεύκει
πάνω πο τούτο το νησί, θα ζιεί θα βασιλεύκει.



Θουκής 30/11/09